هنگامی که مهر شما را فرا می خواند، از پی اش بروید ، اگر چه راهش دشوار و ناهموار باشد

و چون بالهایش شما را در بر میگیرند، وا بدهید

اگر چه شمشیری در میان پرهایش نهفته باشد و شما را زخم برساند

چون با شما سخن میگوید او را باورکنید

اگر چه صدایش رو یاهای شما را بر هم زند ، چندان که باد شما باغ را ویران می کند

زیرا مهر در همان دمی که تاج بر سر شما میگذارد ،شما را مصلوب می کند همچنان که می پروراند ،هرس میکند

همچنان که از قامت شما بالا می رود و نازک ترین شاخه هاتان را که در افتاب می لرزند نوازش می کند ،

شما را مانند بافه های جو در بر می گیرد

شما را می کوبد تا برهنه کند

شما را میبیزد تا از خس جدا سازد

شما را می ساید تا سفید کند

شما را می وزد تا نرم شوید

و انگاه شما را به اتش مقدس خود میسپارد تا نان مقدس شوید ، بر خوان مقدس خداوند

مهر چیزی نمیدهد مگر خود را ،و چیزی نمیگیرد مگر خود را

مهر تصرف نمیکند و به تصرف در نمی اید

زیرا که مهر بر پایه مهر پایدار است

هنگامی که مهر می ورزید مگویید(( خدا در دل من است)) بگویید (( من در دل خدا هستم))

مهر خواهشی جز این ندارد که خود را تمام سازد